Η μετανάστευση και η απογεωργοποίηση χτυπάει στα χωριά της ορεινής Αρκαδίας αλύπητα πάνω από μισό αιώνα. Αποτέλεσμα αυτής της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης είναι το φυσικό περιβάλλον, σε αυτήν την γωνιά της ελληνικής επαρχίας, να αποτελεί μοναδικό δείγμα στο φυσικό απαρέμβατο περιβάλλον σε όλη την Ευρώπη.
Οι λίγοι κάτοικοι, οι οποίοι εφαρμόζουν ήπιες μορφές εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων, έχουν συμβάλλει ώστε να διατηρηθεί ένας μοναδικός φυσικός πλούτος που είναι ακόμα ανεξερεύνητος.
Σπάνια είδη άγριων μανιταριών και άγρια ορχιδέας που δεν έχουν καταγραφεί ποτέ σε όλο τον πλανήτη είναι οι εκπλήξεις για όσους θελήσουν να βγουν από τα μονοπάτια των αγροτικών δρόμων, που με κόπο και προσωπική δουλειά εθελοντών και μερακλήδων παραμένουν ανοιχτά.
Οι κάτοικοι στο Καλλιάνι και τα γύρω χωριά είναι νωχελικοί και υπερδραστήριοι ανάλογα με τα ξεσπάσματα της φύσης.
Φροντίζουν τα ζώα τους (πρόβατα και λίγα κατσίκια) ακολουθώντας τους κανόνες της βιολογικής κτηνοτροφίας από παράδοση και ένστικτό και παράγουν γάλα, φέτα (σε φοβερή ποικιλία ανάλογα με την οικογενειακή συνταγή) γιαούρτη και μυτζήθρες.
Η λαχανοκομία ή αλλιώς ο κήπος ή το περιβόλλι είναι από πολύ παλιά σημαντικό κομμάτι της οικογενειακής οικονομίας στην ευρύτερη τοπική κοινωνία. Η προσπάθεια να διασωθούν παραδοσιακοί σπόροι είναι διάχυτη σε όλη την κοινωνία των χωριών της ορεινής Αρκαδίας.
Καρυδιές, συκιές, αχλαδιές, ελιές, κερασιές, αμυγδαλιές και πρόσφατα ροδιές πιο εντατικά συμπληρώνουν το ανάγλυφο αγκαλιά με όλα τα δασικά είδη που καταπίνουν τα ανεκμετάλλευτα και παρατημένα χωράφια.
Η τοποθεσία "παλιουριά" όπου, άγνωστο από πότε, φύεται το παλλιούρι (ένα από τα πολυτιμότερα φυτά για τους μελλισοκόμους) είναι χαρακτηριστικό δείγμα της χλωρίδας και πανίδας της περιοχής.
Ποτάμια, παραπόταμοι, μονοπάτια βατά ή δύσβατα μαζί με τις πολύ μικρές αγροτοκτηνοτροφικές μονάδες ολοκληρώνουν το ανάγλυφο της περιοχής.
Οι λίγοι κάτοικοι, οι οποίοι εφαρμόζουν ήπιες μορφές εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων, έχουν συμβάλλει ώστε να διατηρηθεί ένας μοναδικός φυσικός πλούτος που είναι ακόμα ανεξερεύνητος.
Σπάνια είδη άγριων μανιταριών και άγρια ορχιδέας που δεν έχουν καταγραφεί ποτέ σε όλο τον πλανήτη είναι οι εκπλήξεις για όσους θελήσουν να βγουν από τα μονοπάτια των αγροτικών δρόμων, που με κόπο και προσωπική δουλειά εθελοντών και μερακλήδων παραμένουν ανοιχτά.
Οι κάτοικοι στο Καλλιάνι και τα γύρω χωριά είναι νωχελικοί και υπερδραστήριοι ανάλογα με τα ξεσπάσματα της φύσης.
Φροντίζουν τα ζώα τους (πρόβατα και λίγα κατσίκια) ακολουθώντας τους κανόνες της βιολογικής κτηνοτροφίας από παράδοση και ένστικτό και παράγουν γάλα, φέτα (σε φοβερή ποικιλία ανάλογα με την οικογενειακή συνταγή) γιαούρτη και μυτζήθρες.
Η λαχανοκομία ή αλλιώς ο κήπος ή το περιβόλλι είναι από πολύ παλιά σημαντικό κομμάτι της οικογενειακής οικονομίας στην ευρύτερη τοπική κοινωνία. Η προσπάθεια να διασωθούν παραδοσιακοί σπόροι είναι διάχυτη σε όλη την κοινωνία των χωριών της ορεινής Αρκαδίας.
Καρυδιές, συκιές, αχλαδιές, ελιές, κερασιές, αμυγδαλιές και πρόσφατα ροδιές πιο εντατικά συμπληρώνουν το ανάγλυφο αγκαλιά με όλα τα δασικά είδη που καταπίνουν τα ανεκμετάλλευτα και παρατημένα χωράφια.
Η τοποθεσία "παλιουριά" όπου, άγνωστο από πότε, φύεται το παλλιούρι (ένα από τα πολυτιμότερα φυτά για τους μελλισοκόμους) είναι χαρακτηριστικό δείγμα της χλωρίδας και πανίδας της περιοχής.
Ποτάμια, παραπόταμοι, μονοπάτια βατά ή δύσβατα μαζί με τις πολύ μικρές αγροτοκτηνοτροφικές μονάδες ολοκληρώνουν το ανάγλυφο της περιοχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου